ល្បែង រាវបង្កង
ជាល្បែងម្យ៉ាងសម្រាប់កម្សាន្តសប្បាយ នៃពួក កុមារា កុមារីតូចៗ ឬជំ
ទង់ៗ។ គេលេងនៅពេលរាត្រីខែភ្លឺក៏បាន
ចំនួនអ្នកលេងមិនកំនត់។ មុននឹងលេង គេ
បបួលពួក កុមារា-កុមារី អោយបានច្រើនគ្នា។
គេយក ក្រមា រឺកន្សែង ចងខ្ទប់ភ្នែកកុមារ
២ នាក់អោយជិតហើយគេលែងកុមារទាំង
ពីរនាក់ នេះអោយដើរវាវរកចាប់គ្នា។ បណ្ដា
អ្នកទាំង២នេះគេអោយម្នាក់កាន់បំពង់ឬស្សី
រឺត្រលោកដូងក៏បានដើរគោះត្រង់នេះ ១
ប៉ូក ត្រង់នោះ ១ប៉ូក ពេល ដែលគោះហើយ
អ្នកគោះនោះត្រូវគេចខ្លួនអោយរហ័ស
ដោយកុំអោយឮស្នូរជើង។ ចំនែកម្នាក់ទៀតជាអ្នករាវរកចាប់អ្នកគោះបំពង់ឬស្សី
ឬត្រ
លោកដូងនោះ កាលណា ឮស្នូរសំលេងគេគោះត្រង់ណា អ្នករាវក៏ស្ទុះទៅស្រវាឱប
ដោយស្មាននៅកន្លែងនោះ រឺកន្លែងក្បែរៗ នោះស្រេចតែកលល្បិចរបស់ខ្លួនយ៉ាងណា
លោកដូងនោះ កាលណា ឮស្នូរសំលេងគេគោះត្រង់ណា អ្នករាវក៏ស្ទុះទៅស្រវាឱប
ដោយស្មាននៅកន្លែងនោះ រឺកន្លែងក្បែរៗ នោះស្រេចតែកលល្បិចរបស់ខ្លួនយ៉ាងណា
អោយតែចាប់អ្នកគោះបាន។ បើអ្នករាវគេប៉ិនប្រសប់ស្នូរជើងដើរ
គេស្ទុះទៅអោបស្មាន
ៗ ត្រង់កន្លែងស្នូរជើងនោះ ជួនក៏រាវចាប់បានជួនកាលក៏មិនបាន។
បើកាលណាអ្នករាវរកចាប់មិនបាន គេទុកអ្នកគោះត្រឡោក
នោះជាឈ្នះបើអ្នករាវចាប់
បានគេអោយអ្នករាវជាអ្នកគោះត្រឡោកវិញម្ដង គេលេងរបៀបនេះរហូតដល់ពេល
ឈប់លេង ឯអ្នកណាជាអ្នកគោះត្រលោកមុន រឺជាអ្នករាវរកមុននោះ ពុំកំណត់ទេស្រេច
លើការព្រមព្រាងគ្នា។ ល្បែងនេះ
ជាការហាត់ត្រចៀកអោយស្ទាត់ក្នុងការស្ដាប់សំឡេង
និង មានស្មារតី រឹងប៉ឹងរហ័សដៃ-ជើង។
ភូមិកាព្យ ៤
(យោងឯកសារក្រុមជំនុំទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ)
No comments:
Post a Comment