មនុស្សឃ្លានកុំឲ្យដាំបាយ...

(បទពាក្យ ៧)

អ្នកឃ្លានមានចិត្តគិតទាន់ហន់

ចង់បានឆ្អែតឆ្អន់បន្ទាន់ភ្លាម

ដៃជើងឆ្លេឆ្លាមិននៅស្ងៀម

លូកលរវាមទាមទារឆី។

បើឲ្យដាំបាយច្បាស់ជាយ៉ាប់

ព្រោះចង់ឆ្អិនឆាប់គ្មានគិតអ្វី

រោចរុកឧសភ្លើងចង្រ្កានដី

ឃ្មាតខ្មីបង្ខំឲ្យឆាបឆេះ។

បើកគ្របចុះឡើងមើលពិនិត្យ

ខ្វល់គិតថាម៉េចក្រពុះម៉្លេះ

រុញភ្លើងបន្ថែមរិតតែឆេះ

អង្កររីកប្រេះប្រែឆៅខ្លោច។

ពេលវាល់អង្ករកំពប់ខ្ចាយ

ពុំគិតខ្វល់ខ្វាយធ្លាក់ជ្រុះហោច

ព្រោះចិត្តរហន់ទាញរោចបោច

ប្រយោជន៍ខាតបង់ពុំខានឡើយ។​​

កំពុងកំហឹងខឹងទោសា

ចិន្ដាមិនស្ងប់ស្ងៀមល្ហែល្ហើយ

ប្រើឲ្យលាងចានពុំកើតឡើយ

ទង្គិចបែកស្បើយអស់អន្តរាយ។

ទ្រគោះបោះបោកទង្គិចច្រាន

បែកស្រាំពុំខានចានហូបបាយ

របស់ងាយបែកទុកឲ្យឆ្ងាយ

ដល់ពេលរសាយចាំគិតទៀត។

រីមនុស្សទោសៈទាំងប្រុសស្រី

ធ្វើអ្វីក៏តែងចិត្តចង្អៀត

-ចង្អល់មួរម៉ៅខ្លៅជូរជាតិ

ចោលម្សៀតរមែងតែងទុក្ខា។

អ្នកដែលស្រេកឃ្លានល្មោភលោភលន់

មិនស្កប់គ្រប់គ្រាន់វេលាណា

អំពើធ្វើតាមតម្រូវការ

សម្រាប់អាត្មាអញតែម្នាក់។

ពុំគិតប្រយោជន៍អ្នកដទៃ

លកលៃបន្លំកេងលួចលាក់

បណ្ដាលទៅតាមចិត្តលោភ

លង់ក្នុងអន្ទាក់នៃចំណង់។