ក្អែក ១ ជាក្អែក ១០

កាលពីព្រេងនាយមានមានបុរស២នាក់ ម្នាក់ឈ្មោះអាខិល ម្នាក់ឈ្មោះអាខូច នៅស្រុកទីទៃពី

គ្នា គំនិតដោយខ្លួន។ អាខូចជុះអាចម៏ដាក់១ពាង ហើយយកអាចម៏​ល័ក្ខបិទភ្ជិតយ៉ាងល្អ​មិនឲ្យ

ក្លិនចេញក្រៅបាន។ អាខិលធ្វើកាំបិត១ផែ្ល ប៉ុនចង្កឹះអកកំបោរដងប៉ុនកដៃ ស្រោមធំវែងមួយ​

លូក។ អាខិលស្ពាយកំាបិតនោះដើរលក់ អាខូចក៏ពុនពាងអាចម៏ នោះដើរទៅលក់ដែរ។ អា​

ខិល​​ទៅពីនេះ អាខូចមកពីនោះ ជួបគ្នាកណ្តាលផ្លូវ អាខូចពពាយនាយថា៖«អ្នកអើយ ទិញផ្អក​

របស់ខ្ញុំទៅពិសារ ផ្អកចាវយ៉ាងល្អ ស្ងោរក៏បានចំហុយក៏បានឆ្ងាញ់ណាស់»។ អាខិលឆ្លើយថា៖

«ទាស់តែលក់ដាវមិនដាច់គ្មានលុយទិញ បើខ្ញុំដូរជាដាវនេះព្រមដូរទេ?»។ អាខូចឃើញដាវនេះ​

វែង ក៏ឆ្លើយថា៖​ «ដូរក៏ដូរ» ។​អាខិលប្រគល់ដាវឲ្យអាខូចហើយអួតថា៖ «ដាវខ្ញុំនេះមុតបំផុត

មេដែករបស់ខ្ញុំផង បើត្រូវការម្តងចាំហូតកាប់ អ្នកឯងកុំប្រញាប់ហូតមើល បើហូតលព្រើលៗ

ស៊កទៅវិញមិនចុះទេ ដាវខ្ញុំពូកែ ខ្ញុំស្តាយរបស់ខ្ញុំ បើកុំតែខែនេះក្រម្អូបណាស់កុំអីខ្ញុំមិនដូរទេ»។

អាខូចក៏ប្រគល់ពាងអាចម៏ទៅឲ្យអាខិល ហើយហាមថា៖ «ផ្អកខ្ញុំក៏នឹងដែរ ដល់ពេលស៊ីចាំបើក​

យកមកចំហុយកុំអាលបើកមើលក្រែងវាស្អុយរុយបែង ក្រែងវាស្អុយក្មសស៊ី​មិនទាន់អស់វាទៅ​

ជាខានឆ្ងាញ់ នឹកឃើញ ជីដូនជីតាបានតែខ្វាស៊ីឆៅ» ។ អ្នកទាំងពីរបែកគ្នាទៅដល់ផ្ទះរៀងខ្លួន

ហើយតឿនប្រពន្ធថា៖ «ដណ្តាំបាយទៅអញបានផ្អក» ប្រពន្ធថា៖ «បានផ្អកពីណា?»។អាខិល​

ថា៖ «ដូរដាវគេៗថាផ្អកចាវឆ្ងាញ់ពិសារណាស់»។ ប្រពន្ធក៏ពេញចិត្តនឹកថា៖​«ប្តីចេះធ្វើកាំបិតដូរ​

ផ្អក» ស្ទុះភែ្លតទៅលាងចានដួសបាយ ហើយកាន់កាំបិត​យ៉ាងកំរិលក៏កិលទៅ ជិតពាងផ្អកយក​

កាំបិតគាស់អាចម៏ល័ក្ខនោះ បើកឡើងហើយលូកបាន១ក្តាប់ ដាក់ផ្លាប់ទៅក្នុងចាន សល់នៅ​

ក្នុង​ដៃ​ប៉ុន្មានក៏ដាក់ផ្លប់ភ្លក់មើល ងើបមុខឡើងលើ់ថា «យើ ផ្អកចាវអ្វីក៏ស្អុយដូចអាចម៏គ្មានឆ្អឹង

គ្មានសាច់​ កខ្វិចកខ្វក់ ហ្មត់ផងយ៉ាងហ្នឹង ធ្វើផ្អកត្រីអ្វី?»។ ប្តីថា៖«ក្រែងត្រីពោ»​ប្រពន្ធ​ក៏លូក​​​​ កូរាវរកក្បាល លូកបានពាក់កណ្តាល ក្អួតចង្អោរជាង២០វ៉ក​ ​ដឹងជាក់ជាអាចម៏មិនមែន​ផ្អក មក​

បន្ទោសទៅម្ចាស់ដើមឆ្អើមលេបបាយមិនរួច ។

និយាយពីអាខូចត្រេកអរណាស់ ដើរ​ទៅ​ផ្ទះអួតប្រាប់ប្រពន្ធថា «អាចម៏មួយពាងដូរបានដាវ​មួយ​

ដែរ» ទទួលខឹងនឹងឆែ្កវាច្រាសស្លឹក​គ្រៃ កន្រ្តាក់ដាវនោះលោតដល់ដីបំរុងនឹងកាប់ឆែ្កសំលាប់ ក៏​

ចាប់ដកដាវហូតខ្វាច់ឃើញផែ្លដាវ​នេះខ្លីក្ងិត គេចឡើងទៅលើផ្ទះបង្អាញប្រពន្ធមើលសើច​ទាំង​

ពីរ​នាក់ សើចហើយប្រាប់ប្រពន្ធថា «ប្រាជ្ញអានេះស្មើនឹងអញៗទៅបបួលវាធ្វើសម្លាញ់ គ្រាន់រក​

ស៊ីពីរនាក់នឹងបានមាសប្រាក់​ដោយ​​ងាយ»។

លុះទៅប្រទះនឹងអាខិល ដើរពីនាយសើចពព្រាយនិយាយសួរថា៖ «ឯងទៅណា?»។ អាខិល​​ ​​

ឆ្លើយថា៖ «អញមកសុំឯងធ្វើសម្លាញ់»។ អាមួយក៏ថា៖«អញមកសុំឯងធ្វើក្លើដែរ»​ហើយ​ក៏សុខ​

ចិត្តដើរពីនាក់​ទៅដល់ផ្ទះមហាសេដ្ធីម្នាក់​ចាស់ជរាឈឺស្លាប់ គេដាក់ក្នុងក្តារមឈូស បំរុងបូជា​​

ថៃ្ងសែ្អក ចំណែកកូនចៅនិងប្រពន្ធយំសោកគ្រប់គ្នា វេលានោះអាទាំងពីរស៊ើបសួរអ្នក​ដើរ​ខាង​

ក្រៅថា «អ្នកណាស្លាប់បានជាគេយំ?» គេប្រាប់ថា «មហាសេដ្ធីស្លាប់»។ អាទាំងពីនាក់គិត​គ្នា

ថា៖​ «ឯងត្រូវកែ្លងសំបុត្រមួយច្បាប់ទៅប្រាប់គេថា មហាសេដ្ធីឲ្យមកយកទ្រព្យរបស់អញ​បន្លំ​

លបចូលដេក​ក្នុងមឈូសពីលើខ្មោចសេដ្ធីស្តីត​នឹងអ្នកឯង»។ អាមួយក៏ទៅបន្លំដេកដូចគំនិត។

អ្នកនៅជិតមិនបានឃើញមិនបានដឹង ដ្បិតភែ្នកខំសម្លឹងប្រឹងឈ្ងោកមើលក្រាំង សូត្រព្រះធម៌

កូនចៅតួចធំរវល់តែយំសោក។ អាខូចដើរកក្រដាស់បានធ្វើសំបុត្រ កែ្លងកាន់ដើរទៅសំដែង​

សូត្រ​ឲ្យគេស្តាប់ថាសំបុត្រពីមហាសេដ្ធីមកប្រាប់ថា៖ «ចៅខូចកំសត់តាំងពីតូចជាកូនធម៌ឥឡូវ​

អាពុកជរាហើយ កូនអើយចូរទៅយករបស់ទ្រព្យទុកចាយឲ្យសប្បាយចិត្តចុះ»។

កូនចៅប្រុស​ស្រីគេមិនសុខចិត្ត ព្រោះត្បិតគ្មានត្រា គ្មានហត្ថលេខាសេដ្ធី ។ អាខូចឆ្លើយថា៖

«ខ្ញុំសូមសន្យា​នឹង​​អស់កូនចៅ អញ្ចើញទៅហៅទៅសួរលោកចុះ បើលោកស្តីនោះ ខ្ញុំត្រង់ពិត

បើលោកស្ងៀម​នោះខ្ញុំកែ្លងបព្ឆោតទេ»។ កូនសេដ្ធីស្ទុះភ្លាមទៅស្រែកហៅឪពុក។ អាខិលឆ្លើយ​

ថា៖«អើ!»។កូនសួរថា៖ «ឪពុកបានឲ្យកូនធម៌‌មកយករបស់មែនឬ?» អាខិលឆ្លើយថា «អើ!

កូនអញឈ្មោះអា​ខូច​វា​មកហើយឬ?»។ កូនឆ្លើយថា «ទានប្រុស ! មកហើយ »។ អាខិលថា

«អើ! មើលយក​រទេះ​​​មួយធំ ក្របីមួយនឹម ទឹមរទេះនោះហើយយកមាសប្រាក់កែវកងសំពត់អាវ

វាល់ផ្ទុកក្នុង​រទេះ​ឲ្យល្មមតែក្របីនោះ​អូសរួចបានប៉ុន្មានឲ្យវាយកចុះ»។

កូនចៅស្រីប្រុស ចាញ់ឧបាយកល​អាខិលអាខូច ក៏ខឹងនឹងខ្មោចសេដ្ធីស្លាប់ហើយចេះស្តីហៅ​

អស្ចារ្យ ឥឡូវនឹងបើកក្តារឲ្យច្បាស់ ចាស់​ៗហាមប្រាមថា «មើលមុខខ្មោច​មិនបានខ្លាចដេក​

យប់​មមើមមាយ ម្លោះហើយក៏ជឿជាក់ យក​សំពត់ អាវស្លៀកពាក់ និងកនេ្ទលពូកខ្នល់ខ្នើយ

ហើយថែមតុថាសចានល្អៗ អំបិលប្រហុក៤​ក្រឡ អង្ករ៥ការុង ដាក់ផ្លុកទៅឲ្យ​អាខូចអាខិល

បង្វិលរទេះយ៉ាងធំ​ជជែកយំទឹកភែ្នក​ឲ្យដោយ​ខឹងដោយបញ្ឆោតទាំងស្រីប្រុស ហើយក៏ដឹក​

ក្របី១នឹមទឹមរទេះ​ប្រគល់ទៅឲ្យអាខូច។ អានោះត្រេកអរឡើងបរទេះចេញទៅ អ្នកទាំងអស់​

ដែលនៅតែ ជ្រួលមិនស្រួលចិត្ត ព្រោះត្បិតខឹងនិងស្តាយ។ អាខិលលួចមើល​នាយអាយលប​ចេញប្រិច រត់តាមទៅបន្តិចក៏ទាន់រទេះ ហើយនិយាយគ្នាថា «យើងបានទ្រព្យ​របស់តែទាស់​

ឃ្លាន​បាយ បើឈប់ដណ្តាំបាយ​នៅរៀងអាយ ក្រែងមិនស្ងាត់ ខ្លាចចោរតាមមកប្លន់យកទ្រព្យ​

១រទេះ បើដូចេ្នះឯងឈប់ចាំអញៗទៅសុំបាយគេខ្លះយកមកឲ្យឯង»។ អាមួយព្រម ហើយអា​

មួយក៏ដើរទៅរកថ្នាំ​តាម​ផ្លូវ យកមកលាយបាយឲ្យពុលស្លាប់អន្តរាយ​នឹងយកទ្រព្យរបស់​នោះ

តែម្នាក់ឯង។ ឯអាមួយនៅចាំរទេះក៏ធ្វើខ្នារដាក់ស្ទាក់ផ្លូវបម្រុង​ឲ្យត្រូវអានោះស្លាប់​នឹងយកទ្រព្យ​

តែម្នាក់ឯងដែរ។ វេលានោះ អាមួយទៅសុំបាយគេស៊ីៗរួចហើយ សុំមួយចានផ្ញើរសម្លាញ់ គេ​

មិនកំណាញ់ក៏រកស្លឹកចេកខ្ចប់ឲ្យមានទាំងត្រីអាំងផង។ អានោះក៏លាគេដើរចេញមក​ហើយ​

យក​​ថ្នាំប្រឡាក់បាយ​មកដល់ខាងអាយក៏ត្រូវនឹងខ្នារនោះស្លាប់ អាមួយដើរ ប្រញាប់ចាប់យក​

បាយ​​ស៊ី​មិន​ដឹងថាមានថ្នាំពុល ក៏ពុលស្លាប់បន្ទាប់គ្នា។

ឯក្របីនោះក៏អូសរទេះចូលក្នុងព្រៃ រតេករតាកទៅជ្រក​ក្នុងទឹកត្រពាំងដាច់ខែ្សទាមដេក​ត្រាំទឹក​

នៅទីនោះទៅ។ ដល់វេលាព្រឹក​មានបុរសម្នាក់ដើរទៅ ឃើញទ្រព្យរបស់ទាំងអស់នៅក្នុងព្រៃ

នឹក​ម្តងភ័យនឹកម្តងអរថា ឯងអ្នកក្រ​មិនដែលប្រទះ​ទ្រព្យច្រើនដូចនេះទេ ដូចេ្នះបើលៃលកយក​

ទៅធ្វើជារបស់ខ្លួនក្រែងពុំបានសុខ ក៏រុញរទេះសំរុកទៅទុកក្នុងព្រៃ ចងក្របីជាប់ត្រឡប់ទៅផ្ទះ​

វិញ ហើយក៏ពិសោធន៏មាយាទប្រពន្ធដោយគិតថា «បើប្រពន្ធមាយាទល្អ​នឹងយកទ្រព្យនោះ​ទុក​​

ជារបស់ខ្លួន បើនិយាយអ្វីមិនចេះលាក់​នឹងយករបស់ទាំងនោះទៅជូនរាជការផែនដី​ប្រយោជន៏​

ដើម្បីឲ្យសុខខ្លួន»។

គិតហើយទៅដល់ផ្ទះក៏កុហកប្រាប់ប្រពន្ធថា «អញជុះអាចម៏មិញៗ មានសត្វកែ្អកមួយហើរ​

ចេញ​ពីក្តិត តែឯងអាណិតបិទមាត់ឲ្យឈឹង កុំឲ្យនរណាគេដឹងមួយជាពីរ តែចូលត្រចៀក​គេវា​

បែកការណ៏អាក្រក់ណាស់ កើតមានជំនុំជម្រះសួរទៅសួរមក ហើយគ្មានទាំងសាក្សី​បានដឹង​

នឹង​អាងក្រែង​គេយកអញទៅឆ្កាង ឬយកទៅដាក់គុក»។ ប្រពន្ធមិនលាក់ទុកក៏ដើរប្រាប់គេថា

«មានកែ្អកពីរហើរ​ចេញពីក្តិតប្តីអញ តែឯងកុំមាត់»។ មេមួយទៀតមិនអត់ទៅប្រាប់គេថែមថា

កែ្អក​៥ប្រាប់លើសៗតគ្នា ដរាបដល់កែ្អក១០។ រឿងនោះក៏ជ្រួតជ្រាបដល់ព្រះមហាក្សត្រ ទ្រង់​

ចាត់​ប្រើ​អាមាត្យឲ្យ​ស្រាវជ្រាវរក​ដល់បុរសនោះ បុរសនោះក៏ថ្វាយបង្គំគាល់សេ្តចទ្រង់ឆ្ងល់​

ត្រាស់​​សួរថា «មែនឬមិនមែន»។ បុរសក្រាបទូលថា «ទួលព្រះបង្គំ កុហកប្រពន្ធចង់​ដឹងចិត្ត​

ព្រោះ​ដ្បិតឃើញទ្រព្យច្រើន"។ បុរសនោះក្រាបទួលដូចខាងលើ ហើយក្រាបបង្គំលាទៅទឹម

រទេះយកទៅ​ថ្វាយសេ្តចៗសេ្តច​ទ្រង់ព្រះរាជទាន​​ឲ្យបុរសនោះពាក់កណ្តាលៗដាក់ឃ្លាំង។

ដកស្រង់ពី ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ!!