មាឃបូជា

«មាឃបូជា»
(បទពាក្យ ៧)

ព្រះរាជពិធីទ្វារទសមាស 
ឱភាសពេញបូណ៌មីចន្ទ្រា 
ជាកាលកំណត់មាឃបូជា 
វេលាតែមួយអត្ថន័យពីរ។
ទី ១ មហាសន្និបាត 
អរហន្ត(១)សង្វាតពីទិសទី 
មកជួបជុំគ្នាដ៏មូលមីរ 
ក្នុងទីនៃព្រះសម្ពុទ្ធម្ចាស់។
សព្វញ្ញុពុទ្ធទ្រង់សម្ដែង 
បាដិមោក្ខថ្លែងដីកាត្រាស់ 
ជាលើកដំបូងប្រាកដច្បាស់ 
នាឆ្នាំបានត្រាស់ពោធិញាណ។
ទី ២ ថ្ងៃព្រះបរមសាស្ដា 
ទ្រង់ដាក់សង្ខារចូលនិព្វាន (២) 
សល់បីខែទៀតអស់ធរមាន 
ពេលនោះនឹងគ្មានព្រះគោតម។ 
ហៃ!សាធុជនក្នុងសាសនា 
គប្បីជ្រះថ្លាបែរឆ្ពោះចំ 
គោរពបូជាថ្វាយប្រណម្យ 
ឲ្យសមជាអ្នកពុទ្ធសាសនិក។

(១) ចតុរង្គសន្និបាត( ការប្រជុំសាវ័កប្រកបដោយអង្គ៤) 
ដែលមានតែម្តងគត់នៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ហើយការ
ជួបជុំប្រកបដោយអង្គ៤ នោះមានដូចជា ៖
- ទី១ ជាថ្ងៃពេញបូរមីទី១៥ កើត ខែមាឃ 
- ទី២ ការជួបជុំនោះមានភិក្ខុចំនួន១.២៥០រូប 
- ទី៣ ការជួបប្រជុំភិក្ខុទាំង១.២៥០រូប គឺជាការ
ជួបដោយឯកឯង មិនមានការណាត់ទុកជាមុន។
- ទី៤ អង្គប្រជុំសាវ័កសុទ្ធតែជាព្រះអរហន្ត ដែល
បានសម្រេចនូវអភិញ្ញាណ៦ មានន័យថា អង្គសា
វ័កសុទ្ធតែជាអ្នកចេះហោះហើរទាំងអស់ ។
អរហន្ត១២៥០អង្គ (ក្រុមបុរាណជដិល១០០០ 
ក្រុមអគ្គសាវ័ក២៥០) ដែលមកពីទីផ្សេងៗ មក
ជួបជុំគ្នាក្នុងទីព្រះពុទ្ធបានត្រាស់ដឹង ក្នុងវេលា
ឆ្នាំដំបូង នៅពេលជួបជុំគ្នា ព្រះពុទ្ធទ្រង់បាន
សម្តែងឱវាទប្បាតិមោក្ខ ហើយទ្រង់តាំងសារីបុត្រ
ជាបឋមសាវ័កព្រះ មោគ្គល្លានជាទុតិយសាវ័ក។
(២) ក្នុងបច្ឆិមវ័យ លុះព្រះជន្មគម្រប់៨០វស្សា 
មុនថ្ងៃបរិព្វាន៣ខែ គឺនៅថ្ងៃពេញបូណ៌មីខែមាឃ 
មានមារមកនិមន្តព្រះពុទ្ធឱ្យចូលនិពា្វន ព្រះអង្គ
ទ្រង់ឆ្លើយប្រាប់មារថា ព្រះអង្គនឹងទ្រង់បរិព្វាន
នៅ៣ខែទៀត គឺដល់ថ្ងៃពេញបូណ៌មី ខែពិសាខ
ខាងមុខ។ នៅពេលព្រះអង្គទ្រង់ដាក់ ព្រះជន្មាយុ
សង្ខារនោះ មានការកក្រើកញាប់ញ័រផែនដីយ៉ាង
ខ្លាំង ព្រមទាំងផ្គរលាន់កងរំពងផ្ទៃមេឃ។
អាស្រ័យដោយថ្ងៃពេញបូណ៌មីខែមាឃ ជាថ្ងៃ
អស្ចារ្យ ២ បែបនេះហើយ (ប្រជុំអរហន្ត និងដាក់
អាយុសង្ខារ) បានជាពុទ្ធបរិស័ទនាំគ្នារៀបចំគ្រឿង
សក្ការៈបូជាព្រះរតនត្រ័យរំលឹក ដល់ថ្ងៃខួបនោះ
ជាប្រពៃណី។ នៅប្រទេសខ្មែរគេផ្តើមធ្វើបុណ្យ
មាឃបូជានៅឆ្នាំប្រហែលគ្នា នឹងបុណ្យពិសាខ
បូជាដែរ។

រ័ត្នន៍ សេនា