គោបាត់ទើបធ្វើរបង...

(បទពាក្យ ៨ បន្ទាប់ធម្មតា)

វេលាគោបាត់ចាត់ធ្វើរបង

ដល់រៀបប្រឡងទើបប៉ងខ្វល់ខ្វាយ

ពាក្យចាស់បូរាណបានបរិយាយ

ដល់សម័យអាយវាក្លាយជាត្រូវ។

កាលខ្លួននៅរៀនឃ្លានតែដើរលេង

វីវក់វង្វេងលេងហ្គេមដងផ្លូវ

មេរៀនសាលាគឺថាមិនសូវ

សម្ដីម៉ែឪពុំសូវស្ដាប់ទេ។

ប្រឡងមកដល់អំពល់ពេកពិត

ដូចភ្នែកងងិតឥតយល់អ្វីទេ

ជើងត្បូងលិចកើតអើតលបមើលគេ

លួចលាក់គ្នាន់គ្នេសំណេរចម្លង។

គប្បីប្រយ័ត្នមធ្យ័តរៀងរាល់

ទើបផុតអំពល់កង្វល់សៅហ្មង

ស្ថិតស្ថេរគង់វង្សឥតបាត់បង់ផង

ខកខានបំណងម្ដងវេលាណា។

ឧស្សាហ៍រៀនសូត្ររហូតបានចេះ

ជំនាញចំណេះតម្រិះប្រាជ្ញា

មានភាពងាយស្រូលសម្រួលអាត្មា

មិនលំបាកការនាអនាគត។

...................................

(បទពាក្យ ៩ បែបជាប់ទង)

ដល់គោបាត់ចាត់ចែងឈើធ្វើរបង

ពេលកន្លងម្តងមិនខ្វល់ដល់វាឡើយ

ប្រហែសណាស់ចាស់បានផ្តាំចាំទុកហើយ

បែរកន្តើយស្បើយប្រយ័ត្នបាត់គោស្ញេញ។

កាលនៅរៀនឃ្លានតែដើរអើអូនបង

ជិតប្រឡងហ្មងសៅចិត្តគិតមិនចេញ

ខំខ្នះខ្នែងស្វែងរៀនរកយកចំណេញ

ដល់ពេលចេញវិញ្ញាសារហាចង្គ្រុង។